Депрессия (аз лотинӣ-фурӯнишонӣ) дар психология ҳамчун ҳолати аффективӣ, манфӣ, эмотсионалӣ, тағйирёбии доираи маромҳо, тасаввуротҳои когнитивӣ (ба соҳаи маърифатӣ алоқаманд) ва камҳаракатии умумӣ тавсиф дода мешавад. Одам дар ҳолати депрессия пеш аз ҳама ҳиссиётҳои мураккаб ва пуразобро аз сар мегузаронад. Майл, маром ва фаъолияти иродавии шахс якуякбора паст мешаванд. Дар ҳолати депрессия ҳисси гуннаҳгорӣ ба ҳодисаи гузашта ва нотавонӣ дар назди мушкилиҳои ҳаёт ба вуҷуд меояд. Худбаҳодиҳӣ якбора паст мегардад. Дар рафтори одам сустӣ, беташаббусӣ, хасташавӣ тез мушоҳида мешавад, ки самаранокии фаъолиятро паст мекунонад. Агар ҳолати депрессия муддати дароз давом кунад, он гоҳ ба вуҷуд омадани кӯшиши худкушӣ имконпазир мегардад. Ҳолати депрессия инчунин метавонад дар одамони руҳан солим ва бемор ба амал ояд. Дар ҳолати депрессия бачагон мисли калонсолон ба руҳафтодагӣ, ғамгинӣ, маъюсӣ, бедорхoбӣ, камхӯрокӣ ва ғ. дучор мегарданд. Депрессия дар наврас нисбат ба кӯдакон дида дарозтар мегузарад (баъзан то як сол давом мекунад). Шахс дар ҳолати депрессия ба се чиз муносибати манфӣ зоҳир менамояд: ба худ, ба одамони гирду атроф ва ба оянда.