Тафаккури аёнӣ-образӣ - яке аз намудҳои тафаккур буда, онро ифода мекунад, ки мазмуни фаъолияти фикрӣ дар асоси маводи образӣ ба амал меояд. Дар бораи ин намуд он вақт гуфтан мумкин аст, ки агар одам ҳангоми масъаларо ҳал кардан образ, предмет, ҳодиса ва ҳолатҳоро таҳлилу таркиб намояд ва ҷамъбаст кунад. Тафаккури аёнӣобразӣ дар шакли содааш дар синни томактабӣ (4-7 солагӣ) зоҳир мешавад. Алоқаи тафаккури кӯдак дар ин давра бо алоқаҳои предметӣ боқӣ мемонад ва минбаъд оҳиста-оҳиста барҳам хӯрдан мегирад. Аҳамияти тафаккури аёнӣ-образӣ дар он зоҳир мешавад, ки инсон ҳақиқати объективиро ҳарҷиҳата ва гуногунранг инъикос мекунад.