Психологияи иҷтимоӣ соҳаи илми психология буда, қонуниятҳои рафтор ва фаъолияти одамонро дар гуруҳҳои иҷтимоӣ ва тавсифи психологии ҳамин гуруҳҳоро меомӯзад. Психологияи иҷтимоӣ ҳамчун илми мустақил дар заминаи психология ва сотсиология пайдо шудааст. Ба қисмҳои асосии психологияи иҷтимоӣ дохил мешаванд: 1) психологияи шахс; 2) тавсифдиҳандаҳои психологии гуруҳҳои иҷтимоӣ; 3) қонуниятҳои муошират ва муносибати байниҳамдигарии одамон дар рафти фаъолияти якҷоя; 4) муносибатҳои байнишахсие, ки дар ҷамоаҳои одамон, гуруҳ ва коллективҳои гуногун ба вуҷуд меоянд. Психологияи иҷтимоӣ се дараҷаи тадқиқотро дорад: эксперименталӣ-эмпирикӣ, назариявӣ ва фалсафӣ-методологӣ. Дараҷаи эксперименталӣ-эмпирикӣ предмети тадқиқи худро дорад ва он ҳодисаҳои иҷтимоӣ-психологӣ, ҷамъоварии маводҳои эмпирикӣ мебошанд, ки барои омӯзишу ҷамъбасткунии оянда заруранд. Дар дараҷаи назариявии тадқиқот натиҷаҳои омӯзиши эксперименталӣ-эмпирикӣ ба системаи боз ҳам баландтари алоқаҳо дохил кунонида мешавад, моделҳои илмии протсесҳои психологию иҷтимоие сохта мешаванд, ки дар ҷамъиятҳои мушаххас зоҳир мегарданд. Дараҷаи фалсафӣ-методологии тадқиқотҳои иҷтимоию психологӣ мавқеъ ва аҳамияти ҳодиса, протсесс ва ҳолатҳои психологиро дар системаи иҷтимоӣ муайян карда, алоқаи дараҷаҳои назариявӣ ва эксперименталӣ-эмпирикиро аниқ намуда, имконияти ошкор намудани ҷиҳатҳои нави таъсири омили инсониро ба тараққиёти ҷамъият медиҳад. Психологияи иҷтимоӣ бо дигар соҳаҳои илм, ба монанди сотсиология, психологияи умумӣ, психологияи синну солӣ, педагогика, демография ва ғ. зич алоқаманд аст.