Методи кӯдакони ба фарзандхон қабулшуда ба омӯзиши муқоисаи монандии кӯдаки ба фарзандҳон қабулшуда бо волидайни биологӣ ва қабулкарда сару кор дорад: аввалан кӯдак ба ҳисоби миёна дорои 50%-и генҳои умумӣ аст, аммо дорои муҳити умум нест; сониан, баръакс, дорои муҳити умумӣ аст, аммо генҳои умумиро соҳиб нест (агар волидайни ба фарзандхон қабулкарда ба кӯдакон муносибати хешутаборӣ надошта бошанд). Аз ин ҷост, ки монандии кӯдак бо ин ё он волидайн барои муайян кардани таъсири омилҳои генетикӣ ва ба муҳит вобаста ба гуногунии аломатҳои омӯхташаванда имконият медиҳад. Методи дугоникҳо дар он ифода меёбад, ки дугоникҳои монозиготӣ дорои маҷмӯи баробари генҳо мебошанд, аммо дугоникҳои дизиготӣ (дугоникҳое, ки аз ду тухмҳуҷайра ба вуҷуд омадаанд) монанди дигар бародарону хоҳарон 50%-и генҳои якхеларо соҳибанд.